Η Ημέρα των Βουνών γιορτάζεται σε όλο τον κόσμο προς τιμήν των βουνών, των αξιών τους και των οικοσυστημικών υπηρεσιών που προσφέρουν: σπάνια χλωρίδα και πανίδα, υδάτινοι πόροι από το χιόνι του χειμώνα, καταφύγια όχι μόνο βιοποικιλότητας αλλά και πολιτιστικής κληρονομιάς και τρόπου ζωής, και τόποι ξεκούρασης ή αθλησης, περισυλλογής ή έμπνευσης για τους επισκέπτες.

 

Τα Όρη της Κεντρικής Εύβοιας (Δίρφυς, Ξηροβούνι, Κοτύλαια Όρη και Ευβοϊκός Όλυμπος) είναι επιπλέον και πολύ γνωστά και δημοφιλή στους Ευβοείς και σε επισκέπτες από Αθήνα και όλη την Ελλάδα.

 

Η χλωρίδα των βουνών αυτών περιλαμβάνει σπάνια, προστατευόμενα και ενδημικά είδη. Χαρακτηριστικά είναι το τσάι της Εύβοιας (Sideritis euboea), το ορίγανο το τραχύ (Origanum scabrum), η νεπέτα της Δίρφυος, η καμπανούλα του Κωνσταντίνου, η Σιληνή της Δίρφυος, η βιόλα της Δίρφυος και η βιόλα της Εύβοιας, το κολχικό της Εύβοιας, ενώ συναντάμε κι έναν απομονωμένο πληθυσμό ναρκίσσου των ποιητών και πολλά άλλα ιδιαίτερα αγριολούλουδα.

 

Και όμως, σε αυτή την περιοχή σχεδιάζεται η εγκατάσταση 51 ανεμογεννητριών ύψους 150-180μ, ακόμα και εντός των προστατευόμενων περιοχών, με χρήση "φωτογραφικών" παρεμβάσεων στις ειδικές επιστημονικές μελέτες. Αν υλοποιηθούν, τα έργα θα έχουν βαρύτατες επιπτώσεις σε φυσικό περιβάλλον, τοπίο και στις κοινωνικές και οικονομικές προοπικές της περιοχής.

 

Η Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης, γνωρίζοντας πολύ καλά εδώ και δεκαετίες τις αξίες των βουνών της Κεντρικής Εύβοιας, υποστηρίζει τις πρωτοβουλίες των τοπικών φορέων, ορειβατικών συλλόγων και απλών πολιτών για την αποτροπή της εγκατάστασης ανεμογεννητριών στα Όρη Κεντρικής Εύβοιας.

 

Η Φύση και Βιοποικιλότητα της ορεινής Εύβοιας, δεν πρέπει να αντιμετωπιστεί σαν μία Ιφιγένια που θα θυσιαστεί για να φυσήξει.